“ คุณลับขวานครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่ “
… มีคนตัดไม้คนหนึ่งนำฟืนไปขายให้แก่ร้านขายฟืน ซึ่งร้านขาย
ฟืนก็ปฏิบัติต่อคนตัดไม้ดีมาก ดังนั้นคนตัดไม้จึงคิดอยาก
ตอบแทนโดยการจะตัดไม้ให้ได้เป็นจำนวนมากๆ
ในวันแรกคนตัดไม้ตัดไม้ได้ 2 0ต้น แล้วนำมาให้ร้านขายฟืน
ซึ่งร้านขายฟืนก็ชมเชยและปฏิบัติต่อคนตัดไม้อย่างดี
แต่พอในวันที่2 คนตัดไม้ก็ตั้งใจจะตัดให้ได้มากขึ้นแต่ปรากฏ
ว่ากลับตัดได้เพียง 18ต้น
ในวันรุ่งขึ้นก็กะว่าจะตัดให้ได้มากยิ่งขึ้นแต่ก็กลับเหลือ 16ต้น
ยิ่งนับวันผ่านไปเรื่อยๆก็ตัดได้น้อยลงเรื่อยๆ
จนในที่สุดคนตัดไม้ก็รู้สึกละอายใจ จึงไปกล่าวคำขอโทษ
กับทางร้านขายฟืน แต่เจ้าของร้านขายฟืนก็กลับถามคนตัด
ไม้ว่า
“คุณลับขวานครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่”
คนตัดไม้ตอบว่า
“ผมไม่มีเวลาหยุดลับขวานเลย เพราะขนาดไม่หยุดยังตัดไม้
ได้น้อยขนาดนี้”
ซึ่งเจ้าของร้านก็บอกแก่คนตัดไม้ว่า
“คุณลองคิดดูสิว่าหากคุณหยุดลับขวานให้คม โดยเสียเวลา
เพียงเล็กน้อย คุณอาจตัดไม้ได้มากกว่านี้ก็ได้”
เปรียบได้กับการทำงาน ถ้าคุณก้มหน้าก้มตาทำโดยไม่หยุด
พักหยุดคิด เปรียบได้กับคนตัดไม้ คุณก็จะล้าลงไปเรื่อย..
ลักษณ ไบรด์โฮลเซล
www.bridewholesale.com
